آنتی اکسیدان های فسفیتی مایع یا همان آنتی اکسیدان های ثانویه، در زمانی که پلیمر تحت تخریب گرمایی-اکسایشی قرار بگیرد هیدروپراکسید های تشکیل شده ناشی از این تخریب را از بین می برند و آنها را به محصولات غیر قابل واکنش، غیر رادیکالی و از نظر گرمایی پایدار تبدیل میکنند.
برای آنکه محصول از کیفیت مطلوبتری بر خوردار باشد باید آنتی اکسیدان های فسفیتی مایع همراه با آنتی اکیسدان های فنولی یا همان آنتی اکسیدان های اولیه ترکیب شوند.
باید توجه داشت که برخی از این نوع آنتی اکسیدان ها به رطوبت بسیار حساس هستند و در مجاورت با رطوبت و آب خاصیت اسیدی پیدا میکنند.
آنتی اکسیدان ها در تقریبا تمام فرمولاسیون های پلیمری از جمله لاستیک ها، پلی اتیلن، پلی پروپیلن، PVC و … مورد استفاده قرار میگیرند
هنگامی که از آنتی اکسیدان های ثانویه در فرمولاسیون PVC استفاده شود، باعث بهبودی رنگ اولیه و سفیدی بیشتر محصول و در محصولاتی که شفافیت از اهمیت بالای برخوردار است، میتوانند به عنوان جلیتینگ ایجنت عمل کنند و ترکیبات فلزی موجود در فرمولاسیون را جلیت کنند تا باعث شفافیت بیشتر در محصول نهایی شود.
انتی اکسیدان ها هم به شکل پودر و هم مایع موجود میباشند، آنتی اکسیدان های مایع با پلیمر راحتتر ترکیب میشوند که این امر باعث بهبود کیفیت محصول نهایی میشود.